Tussen zachtheid en scherpte: Potsdam Kino Film, besproken door social media testers

Voor ons tweede artikel in de serie van eerste indrukken van de Postdam Kino film, maken we kennis met drie creatieven die reageerden op onze "open call" via social media. Het is een interessante mix — een van de fotografen schoot voor het eerst zwart-wit, de tweede week af van zijn stijl om een stilleven vast te leggen en de derde maakte mooie plaatsen, ondanks stormachtig weer!

Maya Beano: Monochromatic Haze

Maya Beano is een bekende binnen de Lomography community. Haar foto's hebben een ongrijjpbare uitstraling die erg geliefd is bij fans van analoge fotografie. Het testen van de Potsdam Kino film is vrij memorabel, want dit was de eerste keer dat Maya zwart-wit schoot. Ze gebruikte de film in Epping Forest, net buiten Londen met wat vrienden en liep urenlang door het bos.

Ik zal eerlijk zijn, het was een vreemde ervaring. Misschien is vreemd niet het goede woord - ik denk dat ik bedoel dat het een uitdaging was! Na al die jaren kleur schieten ben ik gewend om de kleuren te visualiseren en te bedenken hoe ze eruit zullen zien in de foto's. Met zwart-wit is het een ander verhaal. Ik kan niet meer op de kleuren vertrouwen! Tijdens het schieten met de Potsdam Kino 100, was al mijn aandacht gericht op de scene en het licht.Omdat ik geen kleuren had om me te begeleiden, was ik een beetje ongerust over hoe de foto's eruit zouden komen, maar ik was erg tevreden met de resultaten. Het was de meest bewolkte, winderige en ellendige dag sinds tijden, maar ik vond het zo leuk om een nieuwe film uit te proberen. Mijn schoenen werden binnen enkele minuten in de modder doorweekt, maar ik was in m'n happy place. Ik had nog nooit eerder zwart-wit geprobeerd, dus ik kan het niet vergelijken, maar ik denk wel dat het aangenaam zachte foto's opleverde. Het heeft een beetje de ongrijpbare look, waar ik zo van hou.

Koji Sese: Still and Steady

Na de middelbare school, toen hij zag dat zijn vrienden foto's van auto's maakte, besloot de hedendaagse portretfotograaf Koji Sese om ook een camera op te pakken. Hij begon met het fotograferen van zijn danser vrienden en is nooit meer gestopt met schieten. Hij houdt ervan zijn onderwerpen vast te leggen op een locatie die bij de persoonlijkheid past. Vorog jaar verkocht hij al zijn digitale apparatuur en ging hij volledig analoog. Voor deze shoot heeft Koji zijn Mamiya RZ67 Pro II gebruikt.

Ik wilde iets vastleggen wat ik normaal niet fotografeer, zoals een stilleven of alledaagse dingen. De foto's die ik heb gemaakt zijn willekeurige plekken waar ik iedere dag langs rijdt met de intentie om er ooit te schieten, maar wat er nooit van komt. Ik ben dol op de tonale reeks van Potsdam Kino en ik vind het ook geweldig dat het een panchro is. De snelheid van 100 maakt het een geweldige film voor zonnige dagen.

Lauren Woods: Intimacy in Analogue

Filmfotografe Lauren Woods is erg druk met haar creatieve avonturen. Op dit moment bereidt ze een kunstexpositie voor die ook visuele en performance artiesten bevat. Hierna zal ze gaan met regisseur Maggie Daniels gaan werken aan haar film "Tanglewood", wat de eerste keer zal zijn dat Lauren als fotografe voor een film zal werken. Ondanks dit hectische schema heeft ze de Potsdam Kino kunnen proberen. Hier verteld ze ons meer over de shoot en haar eerste indrukken.

Alex en Tim zijn vrienden van mij die ik al een tijdje ken in mijn tijd als kunstenaar. Ze zijn twee van mijn favoriete mensen om mee te werken. Wat ik echt leuk vind aan hen is hun oprechte energie met elkaar. Ze zijn zo natuurlijk voor de lens maar ook overweldigend hilarisch achter de schermen. Ze zijn ook een zeer uniek interraciaal paar en dat is zeer ongehoord in het zuiden. Het is altijd belangrijk voor me geweest om diversiteit te demonstreren en te vieren. Vooral in een overwegend conservatieve en witte staat. Het creëren van intieme werelden van diversiteit is altijd al mijn favoriete verhaal geweest om te delen. Het zijn het soort verhalen die meer moeten worden genormaliseerd en gewaardeerd. . Ik hou van de texturen en de zachte contrasten van de film Potsdam Kino. De tonen zijn zacht en dit waardeer ik als kunstenaar wiens focus voornamelijk op 'nostalgische'/ 'persoonlijke' stukken is gericht. Ondanks dat het een 100-speed film is, ontwikkelde het licht zich wonderbaarlijk op de relatief stormachtige dag waarop ik deze film buiten fotografeerde. Het krijgt absoluut een 10/10 in mijn boek en ik zou er graag nog een keer mee fotograferen!

2019-04-23