Echoes: Dubbele belichtingen van Martin Blanco
Share TweetMartin Blanco, gevestigd in Minneapolis en New York, is regisseur, filmmaker en analoge fotograaf uit Maracaibo, Venezuela. Gefascineerd door de kruising van identiteit, geheugen en context, onderzoekt Martin's fotografie-serie "Echoes" deze ideeën met behulp van betoverende dubbele belichtingen.
Hoe ben je ooit met filmfotografie begonnen?
Tot ongeveer twee jaar geleden had ik nog nooit een eigen camera gehad. In mijn jeugd leende ik de DSLR van mijn stiefmoeder vaak stiekem, of leende ik een camera van vrienden, om eindeloos te dwalen rondom de onontwikkelde wegen van mijn stadje in Minnesota. Toen ik naar New York verhuisde voor een filmacademie, had ik dat niet meer en alhoewel filmapparatuur beschikbaar is voor filmproducties, werden de middelen voor fotografie kleiner. En toen, bijna twee jaar geleden, leende een vriendin van me mij haar vaders oude Canon AE-1 Program. Ik droomde altijd al van film, van de korrel en de vervaagde tinten. Dus toen de gelegenheid zich eindelijk voordeed, dook ik er bovenop en nam ik overal een camera mee naartoe. Geen regels en geen verwachtingen. Gewoon experimenteren, denken en ontdekken. Een paar maanden later, op mijn verjaardag, verraste mijn vriendin me en gaf ze me de camera echt cadeau. En vanaf daar is de rest geschiedenis!
We zijn onder de indruk van je dubbele belichtingen serie. Kan je ons vertellen hoe die tot stand is gekomen?
In die eerste fase van experimenteren speelde ik met verschillende film, camera effecten en experimentele technieken (waarvan dubbele belichtingen er een is). Ik herriner me de eerste die ik maakte nog heel goed. Het was het laatste frame op het rolletje en ik ben echt heel cheap met film dus ik haat het om iets twee keer te fotograferen of iets waar ik niet zeker van ben. Maar ik dacht, ik moet het rolletje toch volmaken dus ik probeer het gewoon! En zo blijkt maar weer dat zelfs kleine risico's zich terugbetalen.
Wat fascineert je aan deze methode?
Terugdenkend aan die conceptuele ideeën van herinnering, identiteit en context, was ik snel gefascineerd door hoe, door een combinatie van portret en landschap binnen hetzelfde frame, ik niet alleen de illusie kon bereiken om de twee elementen tegelijk te zien, maar ik realiseerde me ook dat de combinatie iets heel nieuws creëerde. Het was als een etherisch venster naar een tussenliggende dimensie. Als een half onthouden droom, veroorzaakten deze fusies een zeker verlies aan de specifieke details van elk afzonderlijk beeld, en in plaats daarvan riepen ze in hun combinatie het magische gevoel op dat me ertoe aanzette om beide foto's in de eerste plaats te maken.
Specifiek gesproken over deze fotocollectie bleek "Echoes" een dieper onderzoek naar het trio van geheugen, identiteit en context, en hoe de drie, zelfs onbewust, op mijzelf waren gericht. Door terug te kijken en mijn dubbele belichtingen van de afgelopen twee jaar te bekijken, realiseerde ik me dat bepaalde perspectieven op compositie en kleur reïncarneren. Ze duiken opnieuw op met nieuwe onderwerpen, nieuwe plaatsen en nieuwe wendingen. Dubbele belichtingen presenteren zich al meer als surreële foto's, in die zin dat ze een headspace of een gedachte illustreren. De serie moedigde me aan om vragen te stellen over die specifieke perspectieven en hoe ze betrekking hebben op herinneringen uit het verleden en toekomstige mogelijkheden. Het herinnert me eraan dat de twee niet onafhankelijk van elkaar bestaan en dat er nooit iets is verdwenen. In de toekomst zullen we ons verleden vinden en in ons verleden zullen we onze toekomst vinden.
Welke camera gebruik je en hoe schiet je de dubbele belichtingen? Creëer je eerst een idee van de uiteindelijke foto of schiet je het eerste frame zonder een idee te hebben van de tweede?
Ik schiet nog steeds met de AE-1 Program die mijn vriendin me cadeau heeft gedaan. Deze camera is nog steeds een van de meest intuïtieve SLRs, en met de frame-skip functie maak ik heel makkelijk dubbele belichtingen. Ik schiet een frame tegelijk zonder teveel na te denken over wat het tweede of derde element gaat zijn. Het moment is altijd de beslissende factor; wat ik op dat moment zie of voel. Meestal maak ik de dubbele belichting af binnen een aantal uur na de eerste foto maar het kan ook wel eens dagen of weken duren!
Heb je advies voor mensen die willen experimenteren met dubbele belichtingen?
Het belangrijkste - en eerlijk gezegd wat ik zelf ook meer zou moeten doen - is om altijd op je gevoel te vertrouwen. Verspil geen tijd aan negatieve gedachten zoals "wat als het niet mooi wordt" of "wat als dit niks betekent". Stop met denken en neem de foto! De ervaring leert dat zelfs wanneer je niet precies weet waarom je de foto op dat moment maakt, je weken, maanden of zelfs jaren later alsnog blij bent dat je hem hebt gemaakt.
Met de meer technische elementen van dubbele belichtingen kan ik alleen vertellen wat voor mij werkt. Er zijn verschillende processen en het grootste verschil is of frame per frame te werken, of eerst een heel rolletje volschieten om er vervolgens overheen te fotograferen. Zoek uit wat voor jou het beste werkt!
Als je de frame voor frame methode gebruikt dan zijn de belangrijkste dingen om rekening mee te houden: 1) zorg dat je de foto iets onderbelicht en 2) onthou de schaduwen. Als je de film onderbelicht, zelfs al een halve stop, creeer je nieuwe ruimte voor de tweede foto. En als je onthoud waar de schaduwen zijn in de eerste foto dan kan je de tweede en/of derde foto bewust positioneren en zo textuur, kleur en patronen toevoegen.
En een laatste tip, gebruik Lomography CN 800! Deze film heeft een prachtige korrel en is heel geschikt voor dubbele belichtingen. En wat ook heel fijn is,is dat hij zowel overdag als 's avonds te gebruiken is.
Als je Martins werk mooi vind, bekijk dan meer op zijn website en Instagram.
No Comments