Verhalen van licht: een interview met Fernanda Montoro
Share Tweet
Wanneer is je interesse in filmfotografie begonnen?
Dit was ongeveer twaalf jaar geleden. Ik studeerde filmmaken in Londen, en terwijl ik online wat research deed kwam ik iets tegen waarvan ik dacht dat het een schilderij was. Maar na het lezen van de omschrijving zag ik dat deze uniek kleuren en texturen van een polaroid foto waren! Ik kwam in contact met de Japanse fotograaf en zij gaf me meer info: de foto was gemaakt met een SX70 camera en de nu uitgestorven Time Zero Film. Een week later kocht ik mijn eerste SX70 camera op eBay en begon een levenslange passie.
Wat zijn je favoriete analoge technieken?
Instant en 35mm film zijn mijn beste vrienden. Ik vind ze erg veelzijdig en ik kan er heel makkelijk en natuurlijk nieuwe technieken mee leren en oefenen. Op het moment experimenteer ik vooral met dubbele en lange belichtingen en nachtfotografie.
Laten we het over je fotografiestijl hebben. Je foto's hebben een surreële en dromerige esthetiek. Hoe creëer je zulk beeld?
Mijn aanpak, in fotografie maar ook in het leven, is heel instinctief, ik probeer niet teveel na te denken. Het gaat meer om intunen en echt aanwezig zijn in het moment. Ik probeer me niet druk te maken om regels en technische aspecten maar om meer te connecten met het gevoel en de sfeer.
We vinden het ook heel bijzonder dat je foto's wel eens worden gebruikt als boekcovers - het geprinte woord en het geprinte beeld samen. Wat maakt filmfotografie zo bijzonder in dit digitale tijdperk?
Ik vind dat filmfotografie een tijdloze kwaliteit heeft. Als je naar analoge foto's kijkt, en er geen elementen inzitten die verraden wanneer ze gemaakt zijn is het lastig om te zeggen wanneer ze precies zijn genomen. Ze zijn als de wazige reflecties van herinnerde of gedroomde beelden. Niet zoveel details hebben, maakt ze tijdloos, universeel. Mijn zomerhuis dat op film is vastgelegd, zou jouw zomerhuis kunnen zijn. Ook geven de unieke analoge kwaliteiten zoals verzadiging, textuur en imperfecties het gewone dagelijkse leven een buitenaards aspect. Al deze dingen maakt filmfotografie zo geschikt als boekslagen, of voor andere dingen waarbij emoties overgebracht moeten worden zonder te expliciet te zijn.
Als je zou kunnen werken met iedere willekeurige fotograaf, artiest of persoon, dood, levend of fictief, wie zou het dan zijn?
De eerste die bij me opkomt, en een van mijn grootste invloeden, is de grote Russische regisseur Andrei Tarkovsky. Zijn betoverende weergave van de realiteit, herinnering en dromen hebben mijn werk diepgaand gevormd. Werken met hem direct van hem leren zou meer zijn dan ik ooit zou kunnen dromen. Denkend aan nog levende meesters, zou David Lynch mijn keuze zijn. Samenwerken aan een van zijn films - kon ik maar terug in de tijd gaan naar de set van Twin Peaks! - of het artwork maken voor zijn aankomende muziekalbum, of hem helpen om de transformatieve kracht van meditatie met de wereld te delen.
Wat is voor jou het meeste belangrijke component om rekening mee te houden in een foto?
Ik word aangetrokken door foto's waardoor ik iets voel. Voor mij is een foto die alleen technisch goed is niet genoeg.
Heb je tips voor beginnende fotografen die geïnteresseerd zijn in analoge technieken? Met welke techniek raadt je aan mee te beginnen?
Ik zou beginnen met een point and shoot of een Polaroid camera. Hoe meer basic, hoe beter. En ik zou adviseren om niet ontmoedigd te raken wanneer een rolletje niet uitpakt zoals je had verwacht. Het heeft tijd en oefening nodig, heel veel oefening. Ik geloof dat oefenen ook veel belangrijker is dan les of tutorials kijken, want trial&error is een heel belangrijk aspect van het proces.
En als het eenmaal allemaal comfortabeler aanvoelt, is het gemakkelijker om camera's te proberen met meer instellingen, meer variabelen. Ik wil er ook op wijzen dat het hebben van een beperkt aantal opnames, terwijl in het begin als een verplichting kan worden beschouwd, een van de beste docenten is die je kunt hebben. Het maakt dat je het medium respecteert, zorgvuldiger componeert, verbinding maakt voordat je op de sluiter klikt. Dus, heb geduld, veel plezier en dan wordt je vanzelf beloond.
Kan je beschrijven hoe een dag in het leven van Fernanda Montoro eruit ziet, als je niet aan het fotograferen bent? Wat doe je meestal in je vrije tijd?
Vorig jaar ben ik met mijn vriend en onze katten verhuisd naar een huis op de top van een heuvel in een klein kustplaatsje in Uruguay. Na lang in de grote steden te hebben gewoond, vind ik het therapeutisch om op een rustige plek te wonen, dicht bij de natuur. Elke ochtend word ik vroeg wakker en na een goede kop koffie, train ik Ashtanga Vinyasa Yoga, gevolgd door meditatie en pranayama. Het afstemmen van lichaam en geest voordat ik dagelijkse verplichtingen aanga, is een belangrijk onderdeel van mijn dagelijkse routine. Dan komt het aan op werktijd. Met Agustin hebben we een tv-programma op Cartoon Network, dat momenteel aan zijn vijfde seizoen staat. Dus een groot deel van onze dag is daaraan gewijd. 'S Avonds ga ik over op fotografie en ben ik aan het scannen, bewerken of aan het voorbereiden op shoots. Als de nacht veelbelovend lijkt - zoals tijdens een nieuwe / volle maan, of als we merken dat de mist zich ophoopt - pakken we onze kits, die behalve camera-uitrusting ook een kleine tent, fakkels, warme kleren, enz. bevatten en gaan we naar een nabijgelegen strand of bos.
Als laatste, heb je op dit moment nog lopende projecten, of andere plannen?
Ga naar haar website en Instagram om meer van haar werk te zien. Alle rechten voorbehouden aan Fernanda Montoro.
No Comments