Louis Daguerre: de man die de camera obscura perfectioneerde

De naam van Louis Daguerre, een man van vele verwezenlijkingen, wordt vooral in verband gebracht met de geschiedenis van de fotografie – een geschiedenis die hij zelf had gestart. Lomography presenteert een uitgebreide studie van hoe Daguerre kwam tot de armatuur die hij nu is.

Vorig leven: Daguerre voor de camera obscura

Voor fotografie werd de Franse Louis-Jacques-Mandé Daguerre al eerste bekend als de uitvinder van de Diorama en als een man van de visuele en theatrale kunsten.

Onder de voogdij van Pierre Prévost, de eerste Franse panorama schilder, ontwikkelde Daguerre zijn vaardigheden in panorama schilderkunst en architectuur; dit leverde hem een fantastische carrière in het theater op. Daguerre’s Diorama, een drie-dimensionale maar miniatuur replica van een scène of een reeks scènes, werd een populaire vorm van entertainment in Parijs rond 1822.

Daguerre’s Diorama speelde met lichteffecten om illusies van bewegend beeld en werkelijkheid te creëren. De diorama was het begin van de geschiedenis van de cinema en het bewegende beeld. Historic Camera schrijft: “Daguerre invented his incredible Diorama show becoming a pioneer in theater sets and what later evolved into the movie industry.”

Samenwerking met Nicéphore Niépce: pionier van de camera

Het is belangrijk om te weten dat Daguerre’s motivatie om de daguerreotypie te realiseren hetzelfde was als voor zijn diorama; om een scène van de werkelijkheid vast te leggen. Dus, ondanks de populariteit en succes van eerdere uitvindingen, bleef hij nieuwsgierig en gedreven om een verbeterde uitvinding te creëren. Het ontmoeten van Nicéphore Niépce in 1828 bereidde hem voor op grotere dingen.

Volgens de Britannica Encyclopedia, bloeide het partnerschap vna Niépce en Daguerre voor één gemeenschappelijk doel: in staat zijn om een scène of afbeelding te bevriezen op één punt van de tijd en de werkelijkheid: “He opened the Diorama, an exhibition of pictorial views, with various effects induced by changes in the lighting. A similar establishment that he opened in Regent’s Park, London, was destroyed by fire in 1839. Niépce, who since 1814 had been attempting to obtain permanent pictures by the action of sunlight, learned in 1826 of Daguerre’s efforts in the same field.”

Door de samenwerking met Niépce had hij de mogelijkheid om de heliography creëeren, een zeer vroeg fotografische proces dat zonlicht gebruikt om het beeld te tekenen. Volgens het Photo Museum, creëerden Daguerre en Niépce ook de physautotype, een ander vroeg procédé waarbij zilver plaat werd gebruikt en ingedampt met hars van lavendelolie, om daarna bloot te stellen aan zonlicht. Daguerre hielp Niépce vanaf 1829 tot aan diens dood in 1833. Daguerre bleef zijn doel realiseren en Niépce’s ontdekkingen verbeteren.

De Daguerreotype: de eerste commercieel succesvolle fotografische uitvinding

Men zou kunnen beargumenteren dat Daguerre en Niépce verschilden over hoe zij de fotografische uitvinding wilden laten functioneren. “Daguerre’s interest was in shortening the exposure time necessary to obtain an image of the real world, while Niépce remained interested in producing reproducible plates,” aldus Britannica Encyclopedia.

Drie jaar na de dood van Niépce maakte Daguerre een ontdekking die hem in staat stelde om de belichting te verminderen; van acht uur naar 30 minuten. Deze functie maakte de daguerreotypie zo populair. De Britannica schrijft verder: “Daguerre had discovered that a latent image forms on a plate of iodized silver and that it can be ‘developed’ and made visible by exposure to mercury vapour, which settles on the exposed parts of the image.”

Elke daguerreotype was uniek en vaak een portret van beroemde en opmerkelijke persoonlijkheden. Echter werd de uitvinding ook gebruikt om foto’s van artikelen voor wetenschappelijke illustratie te maken. Vergeleken met fotografisch papier is de daguerreotypie nogal fragiel en zwaar en werd vaak in metalen afwerkingen ingekapseld ter bescherming.

De geschiedenis van de fotografie is altijd duaal geweest – voor de kunst en voor de wetenschap – Daguerre nam hier zijn voordeel mee en bevorderde op beide sectoren de daguerreotypie.

Een internationale legacy

Geschiedenis in het algemeen zal voor altijd onvolledig blijven, vele werken en documenten zullen voor altijd ongehoord en ongezien zijn. In 1988, vloog Daguerre’s laboratorium en de meerderheid van zijn werken, processen en de vroege experimenten in brand.

Gelukkig geven de weinige overgebleven relikwieën van Daguerre genoeg om zijn naam en uitvindingen voor de geschiedenis te vereeuwigen. Zijn proces veranderde voor altijd de geschiedenis van de kunst en duwde de geschiedenis van de fotografie tot grotere dingen.

Het is belangrijk op te merken hoe wanhopig 20e eeuwse kunstenaars en wetenschappers waren met hun verlangen naar een uitvinding die de werkelijkheid op bepaalde nauwkeurigheid kon vangen. De daguerreotypie was het eerste fotografische proces dat ongeëvenaard realisme aanbood in vergelijking met de schilderkunst en andere technieken.

Het Franklin Institute schrijft: “Daguerreotypes offered clarity and a sense of realism that no other painting had been able to capture before. By mid 1850’s, millions of daguerreotypes had been made to document almost every aspect of life and death. Photography was on its way to becoming quite commonplace; portrait studios—and eventually, everyday picture-taking—would catch on in a flash.”

Terwijl fotografie in Europa verder bloeide, begonnen Amerikaanse fotografen met de daguerreotypie en bleven deze methode voor bijna 20 jaar gebruiken. Samuel Morse, een man van de wetenschap (ook uitvinder van de telegraaf en Morse code) en de eerste persoon die de daguerreotypie kon zien en mee kon oefenen, was gefascineerd door de juistheid ervan. Volgens American Daguerreotypes, “[t]his discovery is, therefore, about to open a new field of research in the depths of microscopic Nature. We are soon to see if the minute has discoverable limits. The naturalist is to have a new kingdom to explore, as much beyond the microscope as the microscope is beyond the naked eye.”

Over de Stille Oceaan creëerde een van de pioniers van de Japanse fotografie, Ichiki Shiro, de eerste bekende Japanse foto; een portret van zijn Daimyo Shimazu Nariakira met de daguerreotypie.

De daguerreotypie was zeker niet perfect, zijn cruciale fout was zijn onvermogen om snel bewegende objecten en mensen vast te leggen; maar op zijn tijd leek de daguerreotypie een werk van magie in plaats van een wetenschappelijke uitvinding. Het toonde hoeveel fotografie in een korte periode van tijd gevorderd was en dat fotografie nog een lange weg had te gaan – hij liet ruimte over voor verbetering.

Terwijl de ene na de andere nieuwe fotografische uitvinding elkaar begonnen te overtreffen, was Daguerre’s meest essentiële erfenis dat hij het fundament legde voor de geschiedenis van de fotografie; een ongeëvenaarde erfenis.

Lomography stapt in de legacy van Daguerre

De Daguerreotype Achromat 2.9/64 Art Lens, geïnspireerd door een verloren esthetiek, presenteert de terugkeer van dromerige, etherische foto’s. Met de essentie van ‘s werelds eerste fotografische optiek biedt de Daguerreotype Achromat de veelzijdigheid van de 21ste-eeuwse technologie met de eminente kenmerken van 19e eeuwse schilderijen. Deze premium handgemaakte optiek, met zijn unieke Lumière en Aquarelle Aperture platen, is verenigbaar met Canon EF en Nikon F mount camera’s en maakt het mogelijk om zowel zijdezachte details als scherpe, gedefinieerde foto’s te schieten—uitgerust met de veelzijdige aard van de Lomography Art Lens Familie.

Durf te dromen en steun dit project op Kickstarter om de delicate aura van de Franse romantiek en het impressionisme naar de 21e eeuw te brengen!

2016-04-09 #lifestyle