De Diana Mini: een handig Lomo-cameraatje

Eind vorig jaar kwam ik binnen korte tijd in het bezit van alle drie Diana-varianten: Diana F+, Diana Mini en Diana Baby. Als eerste schoot ik een testrolletje vol met de Diana Mini. Lees snel verder voor mijn eerste indrukken van dit Lomo-cameraatje en kijk meteen even mee naar mijn eerste foto’s.

Ik kocht mijn Diana Mini inclusief flitser samen met een Diana F+ Metropolis-edition voor half geld in de Lomo uitverkoop bij Foto Hans Keuzenkamp. Twee camera’s voor de prijs van één, die kun je toch niet laten liggen!

Ik plaatste zonder problemen een verlopen rolletje Agfa Vista 400 iso in het cameraatje en ging er regelmatig mee op pad. Die 400 iso-gevoeligheid was geen overbodige luxe, want zelfs in de ‘bewolkt’ stand vielen een aantal foto’s bij wat somberder weer behoorlijk donker uit.

De Diana Mini heeft twee diafragma instellingen: bewolkt (f8) en zonnig (f11). Daarbij moet je wel even opletten want het diafragma-palletje kan ook tussen beide standen in blijven hangen, en dan heb je diafragma oneindig, oftewel een zwarte foto. Tenminste ik vermoed dat dat de oorzaak is van een paar geheel mislukte foto’s op mijn rolletje, maar ik kan ook vergeten zijn om de lensdop te verwijderen…

In de N-stand heeft de Mini een sluitertijd van 1/60e seconde, en kun je de belichting dus alleen beïnvloeden via de twee diafragmastanden en de keuze van de iso-gevoeligheid van je film. Een 400 iso-film is dan een flexibele keuze. Op een heel zonnige dag of bij gebruik van lange sluitertijden met de B-stand kun je ook langzamere film proberen.

Door het eenvoudige plastic lensje zijn je foto’s in het midden nog wel een beetje scherp maar naar de hoeken toe wordt dat nog minder. Ook zie je daar flink wat vignettering (de donkere hoeken). Hierdoor wordt je aandacht automatisch naar het midden van de foto getrokken, en daar kun je dus ook rekening mee houden bij het maken van je compositie.

Wat ik wel wat lastig vond is het instellen van de afstand. Hiervoor moet je het middelste deel van het lensje verdraaien, maar omdat dat lensje verzonken ligt en ook weinig grip heeft is het wat onhandig in te stellen. Bovendien zijn zowel het nokje dat de afstand aangeeft als de ondergrond ervan beiden zwart, wat het geheel ook nog eens moeilijk zichtbaar maakt.

Ook de sluiter gaat een beetje stroef, dit is het palletje naast de lens dat een flinke druk nodig heeft om een foto te maken. Hierdoor kan de juiste timing wat lastig zijn, en moet je oppassen dat je niet het hele toestelletje naar beneden drukt. De sluiter is verder niet gekoppeld aan het doorspoelen van de film, dus je kunt zonder problemen dubbele belichtingen maken (al dan niet bewust).

Uniek voor de Diana Mini is dat deze Diana-variant als enige beschikt over een aansluiting voor een draadontspanner. Samen met de statiefkoppeling aan de onderkant biedt dit veel mogelijkheden om lange belichtingen te maken in de B-stand, liefst met een stevig statief of een stabiele ondergrond natuurlijk.

Als het wat donkerder wordt brengt de meegeleverde flitser uitkomst. Deze heeft precies één knop, namelijk om hem aan of uit te zetten. Al te veel licht geeft deze flitser dan ook niet, en het bereik is niet veel verder dan een meter of twee. Maar voor foto’s van mensen dichtbij is dat precies goed.

De mooiste feature van de Diana Mini vind ik de keuze tussen de twee foto-formaten. Standaard is natuurlijk het karakteristieke vierkante Diana-formaat, waarbij er zo’n 36 foto’s op een normaal rolletje passen. Dit komt omdat er gewoon extra ruimte tussen de foto’s wordt gehouden zodat er bij het afdrukken geen problemen optreden. Het zou nog een mooie uitdaging zijn om een hack te ontwikkelen zodat de vierkante foto’s meer aansluiten en je dus ruim 50 vierkante foto’s op een rolletje kunt maken.

De Diana Mini is hierin ook heel flexibel want waar bij andere (middenformaat) camera’s meestal verschillende maskertjes geplaatst moeten worden voor de verschillende foto-formaten, kun je bij de Mini gewoon een schuifje verplaatsen (voordat je het rolletje doordraait) en maak je opeens zo’n 72 half-formaat foto’s op een rolletje van 36. Deze foto’s zijn in principe in het portret-formaat, dus je moet de camera dan even op zijn zijkant houden om een brede foto te maken. En het mooiste is dat je dit dus gedurende het volschieten van het rolletje kunt wijzigen.

Het handigst is dan om het rolletje alleen te laten ontwikkelen en niet te laten knippen, om te voorkomen dat de ontwikkelcentrale in verwarring raakt en dwars door je foto’s gaat knippen. Wat ook leuk is, is dat sommige ontwikkelcentrales een vaste prijs rekenen voor ontwikkelen en afdrukken, dus bij alleen half-formaat foto’s krijg je dan dubbel waar voor je geld.

Samenvattend is de Diana Mini een behoorlijk veelzijdig cameraatje dat wat dromerige foto’s aflevert, en veel functies biedt in een klein en licht formaat. De vierkante foto’s hebben hun eigen karakter, en het half-frame formaat is een budgetvriendelijke oplossing als je veel foto’s wilt maken. Ondanks de matige bediening toch een aanrader!

De Diana Mini is in vele varianten te koop in de Online shop.

written by wesco on 2014-02-01 #gear #expired #agfa #review #vista #mini #diana #requested-post